VVV-VENLO MOCHT LANG HOPEN
Ze hadden er zin in, de mannen van trainer Maurice Steijn. De laatste zege van VVV op de veelvraat uit Eindhoven dateerde immers van september 1976. "Toen was ik drie”, grapte Steijn vooraf. De trainer toverde één verrassing uit de hoge hoed. Roel Janssen keerde terug in de basis en Christian Kum schoof door naar het centrum. Damian van Bruggen begon daardoor op de bank.
De eerste doelpoging was van Venlose makelij. Joosten sneed naar binnen, maar zijn schot ging naast. Na ruim tien minuten was het Mlapa die uithaalde en Zoet tot een redding dwong. Tussendoor was het vooral PSV dat balbezit had. De Eindhovenaren waren duidelijk een stukje balvaardiger dan de VVV’ers. Dat is logisch: het verschil tussen een topploeg en een middenmoter, waarbij het zeker niet zo is dat de middenmoter dan niet voor een surprise kan zorgen. Dat probeerde VVV. Zijn eerste grote kans kreeg de regerend landskampioen na krap twintig minuten, toen Angelino vrij in kon schieten. Hij strandde op zijn toekomstige teamgenoot Lars Unnerstall. VVV werkte hard om zich aan de Eindhovense druk te ontworstelen. Dat lukte af en toe heel aardig. Zo kwam Seuntjens zelfs tot een schietkans nadat de bal goed rondging, maar zijn poging strandde in schoonheid.
Na een half uur was Joosten dicht bij het openingsdoelpunt. Hij krulde de bal van net buiten de ‘zestien’ op het dak van het doel. Zoet stond erbij en keek ernaar. Vijf minuten was het bijna prijs aan de andere kant. Bergwijn kreeg vrije doortocht maar Unnerstall bleef goed naar de bal kijken en kwam als winnaar uit het duel. Het bleef ‘gewoon’ 0-0. Er stonden intussen 35 minuten op de klok. Kort voor rust kwam VVV bijna op voorsprong. De bal viel opeens voor de voeten van Van Ooijen, maar Zoet liet zien een uitstekende doelman te zijn. Mede door goed keeperswerk aan beide zijden was de stand halverwege nog 0-0.
De eerste grote kans in het tweede bedrijf was voor Luuk de Jong. De aanvalsleider van PSV mocht vrij inkoppen, maar Unnerstall tikte de bal weg onder de lat. Een minuutje later was Seuntjens aan de andere kant kansrijk, maar hij mikte te hoog. Zo waren de plaagstootjes van VVV zeker niet zonder gevaar, al had PSV duidelijk het meeste balbezit en ook de meeste dreiging. Naarmate de tijd verstreek, groeide de hoop op een Venloos stuntje. PSV zocht wanhopig naar het gaatje in de hechte Venlose defensie, waar het centrale duo Röseler en Kum sterk acteerde. En in een tegenstoot haalde Seuntjens nog eens keihard uit nadat Mlapa de bal verlengde. Het ziedende schot ging maar rakelings over. Even later ging Opoku op avontuur maar zijn schot werd geblokt. Uit de corner die volgde schoot Post nipt over. De spanning steeg. Natuurlijk kreeg ook PSV zijn kansen. Zo schoot Lozano rakelings naast. VVV probeerde het tempo zoveel mogelijk uit de wedstrijd te halen en dreef de gasten af en toe tot wanhoop. En de minuten tikten tergend langzaam weg.
En toen gebeurde wat iedereen vreesde: PSV scoorde. Lozano kreeg iets teveel ruimte en punterde raak. Steijn reageerde meteen door aanvaller Grot te brengen voor verdediger Janssen. De lange spits kreeg prompt een schietkans die door de PSV-defensie van de lijn werd gehaald. Een nipte en eigenlijk onverdiende nederlaag was het resultaat van een enerverend potje voetbal.